- navus
- nāvus ( gnāvus ), a, um, adj. [Sanscr. gnā, know; Gr. gignôskô; cf. Lat. notus, gnarus; for signif. cf. Germ. kennen and können], busy, diligent, assiduous, active (syn.: impiger, industrius, sedulus; class.): navus repertus homo, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 169 Müll. (Ann. v. 183 Vahl.):* A.
homo gnavus et industrius,
Cic. Verr. 2, 3, 21, § 53; id. Imp. Pomp. 7, 18:aratores,
id. Verr. 2, 3, 51, § 120:filius,
id. ib. 2, 3, 69. §161: vir gnavus, agilis, providus,
Vell. 2, 105, 2:rudimenta,
Sil. 1, 549:timor,
that renders industrious, id. 7, 349.— Comp.:in inquirendis gnaviores quam in componendis,
Amm. 26, 4, 4:hostium naviores,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 41.—Hence, adv., in two forms.nāvē ( gnāvē ), diligently, actively, zealously (ante-class.): nave agere oportet quod agas, non ductarier, Plaut. ap. Paul. ex Fest. p. 169 Müll.; Sall. J. 77, 3.—B.nāvĭter ( gnāvĭter; class.).1.Diligently, actively, [p. 1193] zealously: bene naviter ire, Sisenn. ap. Charis. p. 185 P.:2.naviter versari in provinciā,
Gell. 15, 4, 3:pugnare,
Liv. 10, 39:expedire,
id. 24, 23:bellum gerere,
id. 30, 4. —Transf., in gen., wholly, completely:bene et naviter impudens,
Cic. Fam. 5, 12, 3:plenum,
Lucr. 1, 525.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.